Adını son yıllarda sıkça duyduğumuz “Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu” (DEHB); çocuklarda yaygın olarak görülen kronik bir nörogelişimsel bozukluk. Beyindeki bazı yapısal işlev bozuklukları, kalıtım ve çevre etkisiyle görülebiliyor. Okul öncesi dönem ve okul çağında belirgin hâle geliyor ve belirtileri yetişkinlik dönemlerinde devam ederek bir bireyin tüm hayatını etkileyebiliyor.
“Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu” Belirtileri Nelerdir?
Çocuğunuzda yaşının üzerinde bir hareketlilik mi var? Derslere kendini vermekte zorlanıyor ve dikkat süresi beklenenin altında mı? Unutkanlık ve acelecilik gibi davranışlar gözlemliyor musunuz? Bu tip sorunların altında DEHB belirtisi olabilir. (Ancak sadece bu belirtiler ile DEHB teşhisi konulamaz.)
DEHB’nin dikkatsizlik, aşırı hareketlilik ve dürtüsellik olarak üç temel özelliği vardır. Ancak, aşırı hareketlilik yaygın olarak görülse de bazı çocuklarda yalnızca dikkat eksikliği görülebilir.
Erken Teşhis ve Tedavinin Önemi
DEHB’nin erken teşhisi ve tedavisi son derece önemli. Uygun tedavi gören bir birey, hayatında başarılı olabiliyor. Tam aksine, uygun bir tedavi uygulanmazsa, DEHB aile içi sorunlar, suça eğilim, depresyon, okul ve iş başarısızlığı gibi önemli sonuçlara neden olabiliyor.
“Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu” ve Öfke Sorunu
DEHB olan pek çok çocukta öfke patlamaları gözlemlenebiliyor. Dürtüsellik (impulsivite) öfkeye neden olabiliyor ve kendisini kontrol etmede zorlanan çocuk, öfke sorunu yaşayabiliyor.
Hiperaktivite bozukluğu olmayan bir çocuk, dikkat eksikliği nedeniyle de ebeveynleriyle çatışabiliyor ve aile içi iletişim problemleri oluşabiliyor.
Peki Öfke Sorunu Yaşayan Bir Çocuğa Ebeveynlerin Yaklaşımı Nasıl Olmalı?
Çocuğunda DEHB olan ailelerin öncelikle bu durumu kabul etmeleri ve öfke sorununu tetikleyen olayları belirlemeleri gerekiyor. Bu durumlarda çocuğun arzularını yerine getirerek sorunu çözmek yerine tutarlı olmaları daha verimli olacaktır.
Öfke patlaması yaşayan bir çocuk için, aile bireylerinin yapması gerekenlerden biri de “sabırlı” olmaktır. Çünkü kendisini kontrol etmekte zorlanan bir çocuğun karşısında, öncelikle ebeveynlerin kendi duygu kontrollerini sağlamaları gerekiyor. Çocuğunuza öğretmek istediğiniz davranışı uygulayarak bir model olabilirsiniz.
Davranış sorunlarında, çocuğunuzu sertçe azarlamak yerine, olumlu davranışlarına yönelebilirsiniz. Küçük de olsa, iyi bir davranışını övmeniz daha etkili olacaktır ve çocuğunuzu bu yönde cesaretlendirecektir. Örneğin, dikkat eksikliği nedeniyle ödevini tamamlamakta zorlanan çocuğunuza, “tembel” ve “yaramaz” gibi olumsuz hitaplar yerine motive edici sözler söyleyebilir ve ders çalışma isteği uyandırabilirsiniz.
Unutmayın! Aile bireylerinin olumlu tutumları, çocuğun yaşadığı öfke sorununu azaltabiliyor ve yetişkinlik döneminde ortaya çıkabilecek ciddi sorunların önüne geçebiliyor.
Bir cevap yazın